دوره 1، شماره 1 - ( 7-1391 )                   جلد 1 شماره 1 صفحات 43-38 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی جانوری، دانشگاه آزاد اسالمی واحد ارسنجان، فارس، ایران
2- دکترای فیزیولوژی جانوری، استادیار گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسالمی واحد فالورجان، اصفهان، ایران
3- دکترای فیزیولوژی جانوری، استادیار گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسالمی واحد ارسنجان، فارس، ایران
چکیده:   (8459 مشاهده)

زمینه و هدف: استفاده از نانو ذرات نقره یکی از زمینه های کاربردی نانوتکنولوژی است. این نانو ذرات دارای خاصیت ضد باکتری و ضد قارچ هستند. یون های فعال آزاد شده از نانو ذرات نقره می تواند رادیکال های آزاد تولید کرده و به انواع سلول ها آسیب برسانند. این مطالعه به مقایسه اثر تزریقی و تماسی نانو ذرات نقره بر میزان تغییرات هموگلوبین در موش های صحرائی نر می پردازد.

روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 72 سر موش صحرائی نر بالغ از نژاد ویستار با میانگین وزن 225 تا 250 گرم انجام شد،حیوانات به صورت تصادفی در ده گروه هشت تایی قرار داده شدند. نانو ذرات نقره به صورت تزریقی، از طریق داخل صفاقی و به صورت تماس پوستی با غلظت های ppm 400،200،100،50 بر روی گروه های تیمار اثر داده شدند. برای یکسان کردن شوک حاصل از تزریق و تماس به رت های گروه کنترل به همان حجم سرم فیزیولوژی تزریق و تماس پوستی داده شد. سپس خونگیری از گوشه داخلی چشم رت ها توسط لوله های مویینه انجام شد. میانگین سطح هموگلوبین خون موش ها در گروه های تیمار و کنترل، 12 روز بعد از تیمار با همدیگر مقایسه گردید. به منظور مقایسه میانگین ها از آزمون ANOVA استفاده شد.

یافته ها: یافته ها حاکی از وابستگی دوز در تغییرات میزان هموگلوبین در تزریق داخل صفاقی و عدم اثر نانو ذرات نقره بر تغییرات هموگلوبین در تماس پوستی بود.

نتیجه گیری: تزریق نانو ذرات نقره بر میزان هموگلوبین به صورت وابسته به دوز بوده است. اما روش تماس پوستی بر میزان هموگلوبین اثری نداشته است. به نظر می رسد غلظت کم نانو ذرات و مدت زمان کوتاه، باعث عدم تغییر در فاکتور مورد نظر می شود.
متن کامل [PDF 485 kb]   (3652 دریافت)    
نوع مقاله: تحقیقی | موضوع مقاله: پزشکی عمومى
دریافت: 1393/7/4 | پذیرش: 1393/7/4 | انتشار: 1393/7/4

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.